Prawdziwa przedsiębiorczość…

Indie kojarzą się raczej z biedą niż z przedsiębiorczością. A jednak to właśnie tam, w kraju na tyle biednym, że opłaca się robić wiele rzeczy, których nie opłacałoby się gdzie indziej, można znaleźć przykłady prawdziwej i ogromnej przedsiębiorczości.

Doskonałym przykładem są tzw. ghamelawallas, zamiatacze złota.

Zamiatacze złota płacą jubilerom za przywilej wysprzątania warsztatu jubilerskiego i zabrania kurzu, który się w tym warsztacie zgromadził. Wśród tego kurzu znajdują się liczne drobinki złota, złoty pył zbyt drobny by wydobyć go ręcznie – ale nie dla zamiataczy złota.

Na początek sortują oni ten kurz, zbierając większe śmieci – które później odsprzedadzą innym przedsiębiorcom mającym dla niech lepsze zastosowanie. Następnie poddają go specjalnej obróbce chemicznej, która sprawia, że całe złoto z kurzu zbiera się w jeden miniaturowy zbitek.

Gdy już to zrobią, ODSPRZEDAJĄ pył kolejnym, niższym rangom ghamelawallas, którzy powtarzają procedurę, zbierając te resztki złota, które jeszcze się tam ostały… Po czym odsprzedają kurz kolejnej grupie, która powtarza procedurę po raz kolejny, zbierając dla siebie resztki, a następnie odsprzedają ten trzykrotnie przesiany pył i kurz budowniczym, którzy używają go do lepienia cegieł.

Przyznam, że gdy przeczytałem tą historię*, wywarła ona na mnie ogromne wrażenie i poczułem się po niej zupełnie malutki. Po prostu o całe mile przerosła to, co uważałem dotychczas za przedsiębiorczość i możliwości zarabiania, wykorzystywania posiadanych zasobów, itp.

Na zachodzie mówi się o ludziach, którzy każdą złotówkę obejrzą lub zważą kilka razy przed wydaniem – ale co to jest w porównaniu z Hindusami, którzy wielokrotnie zważą (i SPRZEDADZĄ) nawet kurz?!

Ogromne i bardzo cenne poszerzenie perspektywy, które zostawiło mnie z wielkim pytaniem o to, jak choć ułamek takiej mentalności przenieść do własnego biznesu?

*W świetnej „Sorcerer’s Apprentice” Tahir Shaha – gorąco polecam.

Podziel się tym tekstem ze znajomymi: