Obalanie koncepcji redpillu, epilog: Co może zrobić przegryw?

W dyskusji o redpillu łatwo zabrnąć w ślepą uliczkę. Nawet, jeśli wszyscy zgodzą się, że sama ideologia jest pozbawiona sensu i sprzeczna ze współczesną wiedzą naukową, pozostaje duży problem z pytaniem „co dalej?” A w szczególności: „co dalej z mężczyznami, którzy się na tą ideologię nabrali/i lub świadomie zanurzyli?”

Tu zderzają się dwa nurty, z których obydwa mają uzasadnione racje. Jeden mówi „no dobra, ale takie osoby wkręcają się w manosferę z jakiegoś powodu, zwykle faktycznie będąc społecznie pokrzywdzone, ubogie, stanowiąc ofiary wykluczenia komunikacyjnego, itp., co ci ludzie mieliby ze sobą zrobić, skoro krzywdzi ich system? Pójście na terapie nie zawsze jest opcją, terapia sama w sobie też wielu takim osobom nie pomoże, jeśli problemy są szersze. Nie możemy też tych ludzi po prostu zostawić, bo to prosi się o nieszczęście – czy ich własne, czy kogoś wokół nich.”

Drugi nurt mówi „cóż, to ich problem, oczekiwanie od innych, a zwłaszcza od kobiet, że jeszcze dodatkowo pochylą się nad tą grupą i pomogą im się zmienić jest dodatkową wiktymizacją tychże kobiet. Nie możemy oczekiwać, że ktoś zmieni ich za nich samych. Jeśli oni cierpią w tej sytuacji, to powinna być to dla nich motywacja do zmiany. Do podstawowego zadbania o siebie, ale też do zmiany postaw. Nawet jeśli są tu osoby, startujące z pozycji pokrzywdzonej intersekcjonalnie, np. ze względu na klasę społeczną, to nie każda taka osoba wkręca się do manosfery, więc jest tu jakaś ich odpowiedzialność i muszą coś same zrobić.”

Obydwa te nurty mają rację. Tak, faceci ulegający wpływom manosfery robią tak między innymi pod wpływem toksycznych przekazów społeczeństwa w jakim funkcjonujemy, wspieranych przez poczucie wykluczenia*. Tak, jeśli nie uda im się pomóc, mogą stanowić zagrożenie dla siebie i innych. Jednocześnie również nikt nie jest zobowiązany im pomóc i muszą w tym zakresie wykazać jakiś własny wysiłek. To, o co można tu lepiej zadbać, to wskazanie jakie opcje są dla nich dostępne. Częściowo już to próbowałem zrobić w jednym z wcześniejszych wpisów o alternatywach dla manosfery. Pomyślałem jednak, że warto wrócić do tematu i rozwinąć go stricte z perspektywy tych najbardziej wykluczonych spośród osób zagubionych w manosferze. Ubogich, wykluczonych, z dalekiej prowincji. Jakie opcje mają takie osoby?

Pieniądze mają znaczenie

Zacznijmy od wskazania kilku kwestii. Jasne, pieniądze mają znaczenie i zapomnieć o tym mogą tylko osoby, które mają ich na tyle dużo, by stracić tego świadomość. Klasa społeczna może potęgować wiele problemów. I na odwrót, przynależność do wyższej klasy społecznej może zaślepiać na to, że pewne kwestie są dla nas łatwe tylko przez naszą pozycję społeczną.

Tak, w przypadku wielu mężczyzn terapia mogłaby zdziałać cuda. Ale terapia jest typowo dość drogą usługą, zwłaszcza dla osób z dolnej połowy rozkładu zarobków. (Fakt, jak sobie potem powiemy, istnieje też opcja darmowej terapii na NFZ, ta jednak jest również pod wieloma względami ograniczona.) Często wymaga także konfrontacji ze społecznym ostracyzmem, zwłaszcza dla mieszkańców małych miejscowości. Do tego może się nakładać choćby wykluczenie komunikacyjne, utrudniające lub niemal uniemożliwiające fizyczny dostęp do niektórych metod wsparcia. Nawet to wyświechtane wzięcie prysznica może nie być takie łatwe. W 2021 wciąż niemal 5% mieszkań w Polsce nie miało toalety. Nie udało mi się znaleźć danych odnośnie ciepłej wody, ale myślę, że oszacowanie tego na 7.5% będzie i tak dość konserwatywne. (A jak ktoś ma takie dane, niech podrzuci w komentarzach, uzupełnię tekst.) To rzeczy, które dużej części osób z klasy średniej w ogóle nie przyjdą do głowy jako możliwe przeszkody. Jakiekolwiek porady dla osób wykluczonych muszą więc brać ten aspekt pod uwagę.

Z drugiej strony faktem jest też, że dostępność telefonów jest wyższa niż łazienek. W 2022 95% osób w wieku 13-29 korzystało ze smartfona, praktycznie 100% miało do niego dostęp w swoim gospodarstwie domowym. To o tyle ważne, że wiele form wsparcia, także przez NFZ, możliwych jest zdalnie. Jasne, jest to, ponownie, utrudnienie. Ale nie można mówić, że dostępu zupełnie brak. Wspominam o tym, by wskazać, że kwestie klasowe mają znaczenie, ale w tym zakresie nie muszą być wyrokiem.

Jednocześnie byłoby nieuczciwe udawanie, że pieniądze nie ułatwiają wielu rzeczy. Od trywialnych, typu płatne konta na portalach randkowych**, przez możliwość łatwiejszego zadbania o to jak wyglądamy (fryzjer, stylista, trener personalny, czy drogie leki pomagające z nadwagą), czy większą elastyczność odnośnie randek. O ile koncepcję hipergamii kobiet już podważaliśmy, o tyle szeroko rozumiane zadbanie o siebie będzie wpływało na naszą atrakcyjność i jest zdecydowanie łatwiejsze gdy mamy odpowiednie środki. Nie jest z tym jednoznaczne – mam znajomych w górnym 1% rozkładu dochodów, którzy praktycznie zupełnie o siebie nie dbają, mam też bardzo zadbanych znajomych zarabiających dużo, dużo mniej. Ale jest zdecydowanie łatwiejsze.

To powiedziawszy, najgorszy, najbardziej mizoginistyczny i agresywny przekaz manosfery rzadko kiedy jest tworzony przez osoby należące do prekariatu. (Choć wielu guru manosfery bardzo chętnie żeruje na osobach należących do tegoż prekariatu, kanalizując ich poczucie klasowego pokrzywdzenia w mizoginię.) Większość manosferycznych ataków terrorystycznych była realizowana przez osoby z klasy średniej lub wręcz klasy wyższej. Guru manosfery też rzadko kiedy należą do przedstawicieli grup wykluczonych. Jest tak, gdyż koniec końców manosfera, jak już wspominaliśmy, skupia się tak naprawdę na pogoni mężczyzn za akceptacją u innych mężczyzn. Guru z klasy średniej i wyższej sprzedają więc swoje przepisy na męską akceptację odbiorcom głównie z klasy niższej i średniej. W końcu osobom spragnionym awansu społecznego tym łatwiej sprzedawać marzenia. Więc nie jest też tak, że wiara w ideologię manosfery jest prostą konsekwencją ubóstwa, to bardziej złożona struktura, jedynie żerująca na mężczyznach cierpiących w wyniku ubóstwa.

No dobrze, skoro to wyjaśniliśmy, to jakie opcje mają takie osoby?

Oferta NFZ

Państwo oferuje wbrew pozorom całkiem rozbudowaną ofertę wsparcia psychologicznego i psychiatrycznego dla obywateli. Trzeba tylko po nią sięgnąć. Jasne, mogłoby być lepiej i więcej, ale ludzie często nie mają świadomości jak wiele opcji tu mają. Pierwszym krokiem dla wielu osób będą tu telefony wsparcia kryzysowego, często całodobowe (albo odpowiedniki tychże zarządzane przez fundacje i inne organizacje pozarządowe – więcej o takich w kolejnej części artykułu). Mogą one wskazać na dostępne lokalnie wsparcie. Alternatywami są ośrodki wsparcia takie jak Centra Zdrowia Psychicznego czy Ośrodki Interwencji Kryzysowej. W końcu można poszukać po prostu wizyt na NFZ, choć tu problemem może być dojazd na wizyty.

Telefony wsparcia kryzysowego

Prowadzone przez państwo lub przez współpracujące z nim fundacje i organizacje pozarządowe. Uwaga, informacje odnośnie godzin czy kosztów powinny być aktualne na moment ukazania się artykułu, ale mogą się zmieniać z czasem, warto zawsze sprawdzić.

116 123 – ogólnopolska linia wsparcia dla osób w kryzysie psychicznym, bezpłatna, codziennie 14-22, więcej informacji znajdziesz TUTAJ

116 111 – telefon zaufania dla dzieci i młodzieży, całodobowy, dla osób poniżej 18 roku życia, więcej informacji znajdziesz TUTAJ 

Centrum Wsparcia dla Osób w Kryzysie Zdrowia Psychicznego
Fundacja Itaka prowadzi ogólnopolskie centrum wsparcia dla osób w kryzysie zdrowia psychicznego. Dostępne jest na stronie lub pod nr telefonu  800 70 2222 . Centrum oferuje też kontakt internetowy i wideorozmowy, na stronie dostępny jest grafik dyżurujących specjalistów. (Sam telefon jest całodobowy, po prostu nie zawsze o danej godzinie będzie osoba idealnie dopasowana do danej potrzeby.)

Telefon zaufania dla mężczyzn
Wsparcie psychologiczne trzy razy w tygodniu, więcej informacji znajdziesz TUTAJ
608 271 402 wtorek 17-19, środa 18-20, czwartek 19-21

Antydepresyjny Telefon Forum Przeciw Depresji
22 594 91 00 (czynny w każdą środę i czwartek od 17:00 do 19:00, koszt połączenia jak na numer stacjonarny wg taryfy operatora telefonicznego), więcej informacji znajdziesz TUTAJ

Telefon Pogadania
800 012 005 (codziennie od 11:00 do 20:00, połączenie bezpłatne) – przydatne zwłaszcza dla osób cierpiących w wyniku samotności, więcej informacji znajdziesz TUTAJ

Centra Zdrowia Psychicznego

CZP to nowy projekt rozwijany w ramach NFZ od kilku lat, mający zapewnić zintegrowane wsparcie psychologiczne. To na razie pilotaż, funkcjonujący w kilkudziesięciu miejscach w kraju, ale będzie stopniowo rozszerzany, obecny zakres jest też dość szeroki i nie dotyczy tylko dużych miast. Wciąż może to być pewnym ograniczeniem dla osób wykluczonych komunikacyjnie, ale warto sprawdzić, może akurat takie centrum mamy w zasięgu. (Aktualny wykaz centrów znajdziemy na stronach rządowych. ) Centra oferują możliwość natychmiastowej pomocy, bez konieczności posiadania skierowania od lekarza, np. w formie krótkoterminowej interwencji kryzysowej.

Ośrodki interwencji kryzysowej

Przeznaczone są dla osób doświadczających kryzysu zdrowia psychicznego, czy krótkoterminowego, czy przewlekłego. Zwykle oferują zarówno wsparcie stacjonarne, jak i jakąś formę wsparcia zdalnego. Poszukaj takiego ośrodka w swoim rejonie i zobacz, co może Ci zaoferować. O ile wiele ośrodków mieści się w dużych miastach, jest też szereg prowadzonych przez gminy w mniejszych rejonach, dlatego jest szansa, że znajdujesz się w zasięgu takiego ośrodka.

Psychiatria i psychoterapia na NFZ

Tak, są niedofinansowane, ale mimo wszystko działają. Co ciekawe, w mniejszych miejscowościach w wielu wypadkach kolejki na takie wizyty są krótsze, niż w dużych miastach, często wręcz dużo krótsze. O ile w dużych miastach na terapię można czekać latami, o tyle w małych miejscowościach zdarzają się bardzo szybkie terminy. (Na potrzeby artykułu zrobiłem bieżący research i np. w niektórych miejscowościach w podkarpackim czy lubelskim wizyty na NFZ możliwe są w zasadzie od ręki. Dostępność takich wizyt możesz sprawdzić tutaj, po hasłach takich jak „poradnia zdrowia psychicznego”, „poradnia psychologiczna” i „oddział dzienny psychiatryczny”). Wadą jest niestety to, że w większości jest to pomoc stacjonarna, co może być problemem dla osób dotkniętych wykluczeniem komunikacyjnym. Dla nich lepszymi opcjami mogą się okazać telefony wsparcia oraz fundacje oferujące darmową pomoc psychologiczną.

Biblioteki cyfrowe

Dostęp do narzędzi i zasobów do pracy nad sobą może być bardzo ograniczony dla osób żyjących w mniejszych miejscowościach. Książki są dość drogie, mogą być też po prostu trudno dostępne w wielu miejscach. Dlatego warto wiedzieć, że wiele bibliotek oferuje cyfrowy dostęp do swoich zasobów. Jest to o tyle ważne, że o ile w zakresie stricte pomocy psychologicznej jest wiele innych darmowych zasobów, o tyle już np. w zakresie stylizacji czy innych obszarów życia może brakować takiego darmowego wsparcia. Główne biblioteki cyfrowe znajdziesz TUTAJ.

Fundacje oferujące darmowe wsparcie

Jest wiele fundacji oferujących wsparcie psychologiczne, także zdalne. Lista miejsc oferujących bezpłatną pomoc psychologiczną, psychoterapeutyczną i psychiatryczną

Po co to wszystko?

Wiem, że część osób może na te treści zareagować w stylu: „No dobra, tylko po co mi to?! Całe to gadanie o terapii nie zmieni mojego przegranego życia! Co z tego, że przejdę terapię, jak wciąż będę biedny, brzydki i samotny?”

Jasne, terapia nie zmieni wszystkich elementów Twojego życia. Natomiast może dać Ci zasoby do podjęcia się dalszych zmian. Być może do przeprowadzki w miejsce, w którym łatwiej Ci będzie znaleźć lepszą pracę czy poznać szersze grono znajomych. Być może do znalezienia opcji socjalizacji, których wcześniej nie dostrzegałeś. Może do dostrzeżenia, że możesz o siebie na różne sposoby zadbać i stać się bardziej atrakcyjną osobą – i do dania Ci energii, by to faktycznie zrobić. Być może do przemyślenia co jest dla Ciebie kluczowe w życiu – bo jasne, idealnie byłoby, jakbyś mógł i mieszkać tam gdzie chcesz, i mieć taką pracę jak chcesz, i takie życie towarzyskie jak chcesz. To jednak nie zawsze jest możliwe i wtedy może być przydatne wsparcie w podjęciu decyzji co dla Ciebie jest ważniejsze i akceptacja tego, że w zamian za tą opcję z czegoś innego musisz zrezygnować. Jest bazą, na której można już dużo zbudować.

Dlatego warto wiedzieć, że taka baza jest szeroko dostępna, nawet jeśli brak Ci środków na komercyjne skorzystanie ze wsparcia. Jest wiele rozwiązań, po które możesz sięgnąć, także w sytuacji ubóstwa, na prowincji i wykluczenia komunikacyjnego. A im tych ograniczeń mniej, tym liczba dostępnych dla Ciebie opcji tylko rośnie. Kluczowe jest, by z nich po prostu skorzystać.

Podziel się tym tekstem ze znajomymi: